نیز در ستایش گوید

چه باک از آتش و آبت ؟ که چون خلیل و کلیم
ترا شدند مطیع و مسخر آتش و آب

حسام تست ، که اندر مواقف پیکار
رسد ز پیکر او برد و پیکر آتش و آب

ز کین و مهر تو گشته محقق اندوه و لهو
ز خشم و عفو تو گشته مقرر آتش و آب

اگر بر آتش و بر آب بنگرد خلقت
شود معنبر و گردد معطر آتش و آب

وگر بر آتش و بر آب بگذری، گردد
بزیر پای تو نسرین و عبهر آتش و آب

بجنب جاه و جلال تو پست زهره و ماه
بپیش باس و نوال تو ابتر آتش و آب

ز بیم تیغ و سنان چو آتش و آبت
شدند در دل خا را محقرآتش و آب

فگنده در کف پیمان تو دل اختر و چرخ
نهاده در خط فرمان تو سر آتش و آب

همان کند فزع تیغ و هیبت رمحت
ببدسگال ، که برموم و شکر آتش و آب

همه علوم جهان مضمرست در دل تو
چنانکه در دل خاراست مضمر آتش و آب

عجب نباشد ، اگر ساخته شوند بطبع
ز یمن عدل تو چون دو برادر آتش و آب

فلک نباشد با تو برادر اندر قدر
چنانکه نیست بفطرت برابر آتش و آب

بر کمال محل و وفور مکرمتت
عظیم مختصر و بس محقر آتش و آب

چو باد خاک بسر بر کنند ، عاجز وار
اگر شکوه تو حمله برد بر آتش و آب

مخالفان ترا سال و مه بکینه و خشم
کشند بر دل و بر چشم لشکر آتش و آب

بوقت سوختن و ساختن علی التحقیق
ز عنف و لطف تو باشند کمتر آتش و آب

بر ضیای ضمیر و صفای خاطر تو
نموده مظلم و بوده مکدر آتش و آب

ز بس عنا و بکا ، حاسد ترا دادند
همیشه با لب خشک و رخ تر آتش و آب

کسی که نقص تو خواهد نوشت بر دفتر
بگیردش همه اطراف دفتر آتش و آب

چو تو بکینه بر آهختی از نیام حسام
ز باختر برسد تا بخاور آتش و آب

در آن زمان که ز شمشیر صفدران گیرد
همه بسیطهٔ آفاق یکسر آتش و آب

زبان ها زده و موج ها بر آورده
ز گوی اغبر تا موج اخضر آتش و آب

یلان معرکه و سرکشان هیجا را
گرفته از نف و خوی درع و مغفر آتش و آب

در آن مقام بر اشخاص دشمنان باری
ز نوک نیزه و از خد خنجر آتش و آب

اگرت آتش و آب این زمان بپیش آیند
برند ازدم تیغ تو کیفر آتش و آب

خدایگانا ، تا کی ز حرب ؟ کز تیغت
گرفته عرصهٔ هر هفت کشور آتش و آب

بخواه ساغر پر می ، چنانکه طیره شوند
ز گونهٔ می و از لون ساغر آتش و آب

همیشه باد ز تف دل و نم دیده
عدوت را همه بالین و بستر آتش و آب

نصیب حاسد و قسم ولیت در عقبی
ز قعر دوزخ و از حوض کوثر آتش و آب

رشیدالدین وطواط