چشم بیمار

چشم بیمار
بدل داغـــــــی زهجر آن مــــه ء نامهربـــان دارم
کجایاران دگــــر پرو ای مهـــــر آسمــــــان دارم
چه رنگین است اشک لاله گون بر چهــره زردم
زاعجاز غــــــــم عشقش بهــــاری در خزان دارم
لحاظ چشم بیمارش بــــــــود منظـــــور دل ورنــه
جواب خنجـــــر مژگـــــان او من هم زبــــان دارم
دل از دستم بصد افسون گرفت و ساخت پامالش
هزاران شکــــــوه از دست جفــــای دلستـان دارم
نماند از هستیم گر یکســــر مو در میان شایـــد
که عمری شد بسر سودای آن موی میــــان دارم
نصیب دیگران گردیــــــد زخــــم تیــــر مژگانـش
سزد پیوسته گر از رشک چشم خون فشان دارم
گر از بیدست و پایی سعی اشکم نارســـــــا افتد
بکویش میرسد آخر چـــــه غــــم دارم فغان دارم
نخواهم زد به پیش یار دیگر لاف بیتابی
به هجرانش نمردم اینقــــدر تاب و تـــوان دارم
صوفی عبدالحق بیتاب