غمی چه دارم اگر چون تو همدمی دارم
میان حلقه‌ی دستات عالمی دارم
به انحنای تنم پيچكی، شبيه گلی_
زشوق شور شبت شرم شبنمی دارم
زمانه خار و خراشم دهد چه باک که من
به چشمِ (چشمه شفای) تو مرحمی دارم
نياز نيست به آرايه و بديع و بيان
خدايي از تو سرودي منظمی دارم
چنانچه دغدغه‌ی شعر هجر معشوق است
ولی به صد غزل از بودنت دمي دارم
تو پيله باشي و پروانه را نمی خواهم
بسوی پنجره‌ی بال وا نمي دارم
به کهکشان دلم (بیک بنگ)ِخواهد شد
اگر که بی‌تو به دل دُپ دُپِ بمی دارم
چون عاشقی، جهت یاد آوری گفتم:
که پاس مهر ترا عاشقانه میدارم.
میان حلقه‌ی دستات عالمی دارم
به انحنای تنم پيچكی، شبيه گلی_
زشوق شور شبت شرم شبنمی دارم
زمانه خار و خراشم دهد چه باک که من
به چشمِ (چشمه شفای) تو مرحمی دارم
نياز نيست به آرايه و بديع و بيان
خدايي از تو سرودي منظمی دارم
چنانچه دغدغه‌ی شعر هجر معشوق است
ولی به صد غزل از بودنت دمي دارم
تو پيله باشي و پروانه را نمی خواهم
بسوی پنجره‌ی بال وا نمي دارم
به کهکشان دلم (بیک بنگ)ِخواهد شد
اگر که بی‌تو به دل دُپ دُپِ بمی دارم
چون عاشقی، جهت یاد آوری گفتم:
که پاس مهر ترا عاشقانه میدارم.
پ ن: آب درياي (چشمه شفا ) كه در كودوبرق شهر مزار شريف واقع است، گويند در گذشته شفاي هر نوع زخم و درد بوده است.
شهلا دانشور
