باغم، زدست غارت پاییز خالی ام
چندان تهی شدم که ز خود نیز، خالی ام
آیینه ام دلم ز غبارِ غمم پُر است
من از نگاهِ عشق دل انگیز، خالی ام
من شمعی ام که شعله ز من سرکشیده است
از اشک اگر چه هستم لبریز،خالی ام
زهرم مرا ز هر درِ میخانه رانده اند
چون جام سر کشیده به هر میز ،خالی ام
دیگر صدای هیچ به گوشم نمی رسد
چون یک سکوت مطلق دهلیز، خالی ام
شگوفه باختری
چندان تهی شدم که ز خود نیز، خالی ام
آیینه ام دلم ز غبارِ غمم پُر است
من از نگاهِ عشق دل انگیز، خالی ام
من شمعی ام که شعله ز من سرکشیده است
از اشک اگر چه هستم لبریز،خالی ام
زهرم مرا ز هر درِ میخانه رانده اند
چون جام سر کشیده به هر میز ،خالی ام
دیگر صدای هیچ به گوشم نمی رسد
چون یک سکوت مطلق دهلیز، خالی ام
شگوفه باختری
