جمع آزاده را خدا داده.
نیست حاجت گهی شکایت را،
رزق ناداده را خدا داده.
مست از بادهی همین حالا،
این می و باده را خدا داده.
آبروی ندیده دشمن، اَه،
بر منِ ساده را خدا داده.
در بیابان شتر سوار تو وُ،
سرو پیاده را خدا داده.
در خیابانی شیرینِی تنها،
خسرو جاده را خدا داده.
به حضورم همان که رفت، رسید،
منِ دلداده را خدا داده.
به خدا دادهگان ستیزه مکون
کی خدا داده را خدا داده
شاعره رحیمجان
Ҳавои тозаро Худо дода,
Ҷамъи озодаро Худо дода.
Нест ҳоҷат гаҳе шикоятро,
Ризқи нододаро Худо дода.
Маст аз бодаи ҳамин ҳоло,
Ин майу бодаро Худо дода.
Обруи надида душман, аҳ,
Бар мани содаро Худо дода.
Дар биёбон шутурсавор туву
Сарви пиёдаро Худо дода.
Дар хиёбони Ширини танҳо,
Хусрави ҷодаро Худо дода.
Ба ҳузурам ҳамон ки рафт, расид
Мани дилдодаро Худо дода.
Ба худододагон ситеза макун,
Ки худододаро Худо дода. Sh.R.