آفاق زند خندهٔ مستانه به نوروز
باد است گل آورده سرِ شانه به نوروز
این خسته‌دلان‌اند که با فرق روان‌اند
میخانه به میخانه به میخانه به نوروز
عیار و علم‌دار و علی‌وار کسی نیست
جز چند نفر آدم دیوانه به نوروز
بانو ! غزلت نُقل مجالس شده باشد
باز آی و بخوان شعر بهارانه به نوروز
با قصهٔ رنگین «گلیم‌باف» و گل سرخ
اوسانهٔ ماهم شده سی‌سانه به نوروز
بگذار که توصیف گل روی تو باشد
بین رفقا قصهٔ عصرانه به نوروز
سهراب به کاشان، دو قدم مانده به گل گفت:
در بلخ پر از گل شده کاشانه به نوروز
یحیا جواهری
باد است گل آورده سرِ شانه به نوروز
این خسته‌دلان‌اند که با فرق روان‌اند
میخانه به میخانه به میخانه به نوروز
عیار و علم‌دار و علی‌وار کسی نیست
جز چند نفر آدم دیوانه به نوروز
بانو ! غزلت نُقل مجالس شده باشد
باز آی و بخوان شعر بهارانه به نوروز
با قصهٔ رنگین «گلیم‌باف» و گل سرخ
اوسانهٔ ماهم شده سی‌سانه به نوروز
بگذار که توصیف گل روی تو باشد
بین رفقا قصهٔ عصرانه به نوروز
سهراب به کاشان، دو قدم مانده به گل گفت:
در بلخ پر از گل شده کاشانه به نوروز
یحیا جواهری
