دلِ سرگشتۀ ما را به تماشا ببرید
شکرِ للله که مسجد پُر و میخانه تهیست
پس مرا نیز در آن خلوت زیبا ببرید
عاشق، آن ماهییی تشنه است در این ریگ روان
نکُشیدش، اقلٱ تا لب دریا ببرید
دل ما را چقدر چار طرف چرخاندید
هر کجا خانهٔ یار است در آنجا ببرید
می و میخانه همه مال شما باد، مرا ـ
به غزلخوانی یک شاعر تنها ببرید
یحیا جواهری