پسری که بر سر او دوهزار ســــــــر شکــــته

پسری که بر سر او دوهزار ســــــــر شکــــته
سرنان کنــــــــــون سر او به هـــــزار شکسته
پسریــــــکه مــــــادر او را به هزار ناز پرورد
شکـــــــم گـــــــرسنه او کمر پــــــــدر شکسته
تو که شیشه ضعیـــــــفی مکن از فلک شکایت
که به سنگ نا امیــــــــدی دل صد گهر شکسته
نه همیــــن ز دست زاهد سرما شدست مجروح
خُم و جام و پیک و ساغر همه سر بسر شکسته
تو برو به کوه و صحرا که منـــــم اسیر خلوت
تو بناز بر جــــــــوانی که مــــــرا کمر شکسته
شایق جمال