Медон, ки дар ҳарими ҳарам ҷош медиҳанд.
Сӯфӣ, мабош мункири риндон, ки нақди ишқ,
Рӯзи азал ба мардуми қаллош медиҳанд.
Соқӣ, биёр бодаи гулранги мушкбӯй,
К-арбоби ақл заҳмати авбош медиҳанд.
Аз лаззати ҳаёт надорад таматтӯе
Имрӯз ҳар кӣ ваъда ба фардош медиҳанд.
Мутриб бисоз пардаи ушшоқи бенаво,
К-онро, ки бенавост, навоҳош медиҳанд.
Ҳофиз ба тарки ҷаннату фирдавс мекунад,
Гар дар ҳарими васли ту маъвош медиҳанд.