Зинда бошад модари гулпарварат, – Лоик Шерали

Бар сари мову ту гул резад мудом,
Завқи гул дар сина ангезад мудом.

То навое бишнавем аз барги гул,
Ишқи мо пояд ба рағми марги гул.

Гул занад бар мӯю кокулҳои ту,
Ғақи гул созад зи сар то пои ту.

Зиндагимон гул кунад дар боғи ишқ,
Орзумон гул кунад бе доғи ишқ.

Аз лабонат ханда гулрезӣ кунад,
Бар сарат Наврӯз гулбезӣ кунад.

Табъи ман ҳам гул кунад аз рӯи ту,
Шеъри ман овезад андар мӯи ту.

Гул ба гул печему гул рӯяд зи мо,
Гул бақои умри худ ҷӯяд зи мо…

Эй ки андар боғи гулҳо рустаӣ,
Бо мани гулчин чунин пайвастаӣ,

Баҳри ман то кинаҷӯе бас кас аст,
Мисли гул бепуштурӯ бошӣ, бас аст.

Чун ту аз гулҳои боғи модарӣ,
Қадри гул медониву гулпарварӣ.

Зинда бошад, зинда бошад модарат,
Зинда бошад, модари гулпарварат!

[1984]