Ало, афсонасози умрбоди ман
Шабе дигар, даме дигар
Бигӯ афсонае аз олами дигар,
Ки шояд аз табутоби дили пурормони ман
Ҳазор оташ фурӯ мурда, табе монда.
Ки аз умри ҳазору як шаби пурдостони ман,
Ҳазораш рафтаву шояд шабе монда…
Ба ҷонам ларза меафтад, чу шабҳо
Биандешам зи бозиҳои дунё –
Биандешам, ки дар поёни роҳи пурхатои худ
Туро гум мекунам рӯзе…
Худоё!
Ту аз ман меравӣ он сон, ки рӯзе омадӣ, аммо
Ту аз ман меравӣ он сон, ки нур аз чашм хоҳад рафт,
Ту аз ман меравӣ он сон, ки аз дил шавқ хоҳад рафт.
Ту аз ман меравӣ он сон, ки барфи домани куҳҳо
Баҳорон меравад доманкашон аз ҷо.
Ту аз ман меравӣ он сон, ки бандад кӯч
базми булбулони масту шӯрида
Зи бустони хазондида ба гулзори писандида…
Ту аз ман лаҳза-лаҳза дур хоҳӣ шуд,
Фақат дар хобҳову ёдҳо манзур хоҳӣ шуд.
Худоё, ин чӣ ҳазён аст?
Худоё, ин чӣ олоист?
Муроди ман аз ин шеъри пур аз ҳазёну олоӣ
На он буда, ки гӯям шарҳи андӯҳу ҷудоиро.
Муродам буд, то шукри нафасҳои туро гӯям.
Муродам буд, то шукри саропои туро гӯям.
Ва ҳам гӯям,
Ки шояд аз табутоби дили пурормони ман
Ҳазор оташ фурӯ мурда, табе монда…
Ва ҳам гӯям,
Ки аз умри ҳазору як шаби пурдостони ман
Ҳазораш рафтаву шояд шабе монда…
[1979]
