Дар навбаҳори хуррамӣ, дар тирамоҳи пурғамӣ, – Лоик Шерали

Дар навбаҳори хуррамӣ, дар тирамоҳи пурғамӣ,
Одам бувад оҳу даме, ҳайфу дареғи одамӣ.
Дунёи макру фанди мо, дилхораву дилбанди мо:
Пур меканад пайванди мо, ҳайфу дареғи одамӣ.
Дар синаҳо дилпорае, к-он ҳам шавад гилпорае,
Ё туъмаи гилхорае, ҳайфу дареғи одамӣ.
Бо шираву бо шарбате, бо сад ҳазорон рутбате,
Охир маконаш турбате, ҳайфу дареғи одамӣ.
Гоҳе баҳористон равад, гоҳе нигористон равад,
Охир мазористон равад, ҳайфу дареғи одамӣ.
Як ҷой боғистон кунад, як ҷой доғистон кунад,
Охир ба лоғ истон кунад, ҳайфу дареғи одамӣ.
Аз хокдон оғози ӯ, то осмон парвози ӯ,
Охир лаҳад анбози ӯ, ҳайфу дареғи одамӣ.
17.02.1991