Дар ҷаҳони ман набудӣ, дар ҷаҳони ман биё, – Лоик Шерали

Дар ҷаҳони ман набудӣ, дар ҷаҳони ман биё,
Хушгумони тустам, эй бадгумони ман, биё.
Ҳайф кардам ман ҷавониро ба беишқӣ, дареғ,
Фасли пирӣ омад, эй ёри ҷавони ман, биё!
Дар хазонафшон гулафшони ту мебояд маро,
Дар баҳори ман набудӣ, дар хазони ман биё.
Бо висоли дастнорас мисли домони уфуқ
Гар ба дастам нестӣ, дар достони ман биё.
Дар замони ҳусни ту якчанд соат зистам,
Ишқи ту ҳомии ман, эй ҳамзамони ман, биё.
То бидонӣ чист қадри сӯхтанҳои хамӯш,
Бар замини дардҳо, эй осмони ман, биё!
Баъди мурдан ҳам даруни гӯри тар ишқи маро
Хок медонад, биё, бар хокдони ман биё!
[1982]