Шукри ин шаҳр мекунам умре,
Ки дар оғӯши худ паноҳам дод.
Сарпаноҳи умедҳоям шуд,
Ҳар чӣ мехостам, фароҳам дод.
Шукри ҳар кӯчаи чанористон,
Шукри обу ҳавои рӯҳангез
Шукри ҷому маи тарабхона,
Шукри ин рӯзҳои бепарҳез.
Шукри Варзобу хониши рӯдаш,
Шукри бар коми дил расиданҳо.
Шукри ёре, ки армуғон овард
Сӯхтан, сохтан, тапиданҳо.
Шукри ҳар як қадам раҳи ин шаҳр,
Ки дар ӯ нақши пои ёре ҳаст.
Шукри ҳар як дарахт, ки аз ӯ
Ёде аз қомати нигоре ҳаст.
Шукри ёрони ҳамдилу ҳамҷом,
Шукри ёрони дуру наздикам.
Шукри он дӯстон, ки нодида
Мешиносанд ҳамчу тоҷикам.
Шукри даврони ҳозиру нозир,
Ки маро бо худам шиносонид.
Ки дар ин шаҳр пойгоҳам дод,
Ки ба неку бадам шиносонид.
Ман дар ин шаҳр то бувам зинда,
Шукри ёрони дилшинос кунам.
Гар бисоти дилам камӣ дорад,
Аз дили халқ иқтибос кунам.
Ҳар кӣ бошам, шукӯҳи ин шаҳр аст
Буди ман, суди ман, вуҷуди ман.
Шукри ин шаҳр – шаҳри рушду камол
Шаҳри гаҳвораи суруди ман…
[1974]
