در صفت چارچیز که از چارچیز دیگر می‬آید

خامشی را هر که سازد پیشهٔ
در جهان نبود ز کس اندیشهٔ

از سخاوت مرد یابد سروری
شکر نعمت را دهد افزون‌تری

گر سلامت بایدت خاموش باش
گشت ایمن هر که نیکی کرد فاش

هر که او ساکت شد و خاموش کرد
از سلامت کسوتی بر دوش کرد

گر همی خواهی که باشی در امان
رو نکویی کن تو با خلق جهان

هر کرا عادت شود جود و کرم
در میان خلق گردد محترم

هر که کار نیک یا بد می‌کند
آن همه می‌دان که با خود می‌کند

ای برادر بندهٔ معبود باش
تا توانی با سخا و جود باش

باش از بخل بخیلان بر حذر
تا نسوزد مرا ترا نار سقر

عطار