شبچراغِ عشق

فکرتِ بی چاره سازی شرمِ نوعِ آدمست
ابله را دادن بزرگی شیوه ی چال و چمست
کهنه بازارِ سیاست را در ین دوران ما
زیر و روهرچند سازند تاو بالایش غمست
کاسه ای دلاله گانِ خود فروشِ بی وطن
روی دستر خوانِ مهمانی پر از زهرو سمست
کله ای پو کانِ دورانِ شغالی بی چرا
پیشِ مردم در مدارِ زندگی دایم خمست
در زمینِ اهلِ دل از روی اخلاص و صفا
فرشِ رنگ و جهل و کبر و خود پرستی ها جمست
دیده ای مردانِ باغِ سبزِ فرهنگ و ادب
از فشارِ اره بر تندیسِ دانایی نمست
شبچراغِ عشق و الفت در جهانِ ما حلیم
روشنی بخشِ روانِ فرد فردِ عالمست

سید حلیم حلیم