مادر من
چشــــم خود بازنـــمودم به رخ مادر خود
اولــین بار که من پای نهـــادم به جهـــان
پربودازوحشت و ترس آن بدن کوچک من
میزدم نعره وفریاد و دو دست بر سر خود
هرطرف می نگریستم همه بیگانه بودند
همه بیگا نگی دیدم بدور و بر خود
دلــم از خانه رهیــــد و به تنــم لرزه فـتاد
کای خدا من به کجا آمدم از بستر خود
نُه مه و روز بودم گرم میان بســــــتر
یکدم احســاس کنم سـرد , ز پا تا سر خود
خانه بیـــگانه و دنیا و فضا بیــــگانه
چه هیــا هوی شـــنیدم ز دور و بر خویش
یکی میــگفت که تبــریک مبــارک باشــد
دیگرش گفت بگیر دختر خود در بر خود
مادرم گریــــه کنان دیـــد بمــن گفت بده
که زنم بوســه به چشمان پری پیکر خود
همه شب تا به ســـحر مادرکم بیـــدار بود
که مبادا دهــد از دســـت نگین گوهر خود
قدم از کودکی بگذاشــــتم انــــدر طفلی
لحظۀ دور نداشــــتم ز بـرم مادر خود
طفل چابک بودم و تیــز و گهی هم شدّاد
لیک آگاه نبــودم زین همه خیـــر و شــر خود
گـشـــتم از دور طفولیـــت به جوانی پابـــند
مصروف درس وسبــــق کار وغم دفــتر خود
من به دنیای خود مــــــــادرم انــــدر غم من
روزوشب دست به دعاداشت وقرآن دربرخود
کی خذا دخترم از هر چه بلاست محفوظ دار
کوســـت نادان نشناســـد همه دور و بر خود
ختم تحصیل شـــد و آغاز جوانی و شــباب
کسی شــــد طالب من تا کنمــش شـوهر خود
مصمم شـــد پدرم تا شـــوم منکوحۀ مـــــرد
شــوم عروس و کنم ترک بر مــــــادر خود
شد بپا محــــفل شاد و همـــــه با هم یکــجا
مادرم یکـــّــه و تنها با دو چــشم تر خود
دارم امروز چهار طفل , همه داد خدا
سه پسر دارم و تشـــویش کنم از دختر خود
قدر مادر به سر آمد چو شـــــــدم خود مادر
چون نیابم به دو دنیا حُب مهـــــر پرورخود
نتوانــــم که بگویـــم که خداســــت مادر من
جائی دوم دهـــــم من بعد خدا مادر خود
صالحه وهاب واصل
فنلو—هالند 02-02-
چشــــم خود بازنـــمودم به رخ مادر خود
اولــین بار که من پای نهـــادم به جهـــان
پربودازوحشت و ترس آن بدن کوچک من
میزدم نعره وفریاد و دو دست بر سر خود
هرطرف می نگریستم همه بیگانه بودند
همه بیگا نگی دیدم بدور و بر خود
دلــم از خانه رهیــــد و به تنــم لرزه فـتاد
کای خدا من به کجا آمدم از بستر خود
نُه مه و روز بودم گرم میان بســــــتر
یکدم احســاس کنم سـرد , ز پا تا سر خود
خانه بیـــگانه و دنیا و فضا بیــــگانه
چه هیــا هوی شـــنیدم ز دور و بر خویش
یکی میــگفت که تبــریک مبــارک باشــد
دیگرش گفت بگیر دختر خود در بر خود
مادرم گریــــه کنان دیـــد بمــن گفت بده
که زنم بوســه به چشمان پری پیکر خود
همه شب تا به ســـحر مادرکم بیـــدار بود
که مبادا دهــد از دســـت نگین گوهر خود
قدم از کودکی بگذاشــــتم انــــدر طفلی
لحظۀ دور نداشــــتم ز بـرم مادر خود
طفل چابک بودم و تیــز و گهی هم شدّاد
لیک آگاه نبــودم زین همه خیـــر و شــر خود
گـشـــتم از دور طفولیـــت به جوانی پابـــند
مصروف درس وسبــــق کار وغم دفــتر خود
من به دنیای خود مــــــــادرم انــــدر غم من
روزوشب دست به دعاداشت وقرآن دربرخود
کی خذا دخترم از هر چه بلاست محفوظ دار
کوســـت نادان نشناســـد همه دور و بر خود
ختم تحصیل شـــد و آغاز جوانی و شــباب
کسی شــــد طالب من تا کنمــش شـوهر خود
مصمم شـــد پدرم تا شـــوم منکوحۀ مـــــرد
شــوم عروس و کنم ترک بر مــــــادر خود
شد بپا محــــفل شاد و همـــــه با هم یکــجا
مادرم یکـــّــه و تنها با دو چــشم تر خود
دارم امروز چهار طفل , همه داد خدا
سه پسر دارم و تشـــویش کنم از دختر خود
قدر مادر به سر آمد چو شـــــــدم خود مادر
چون نیابم به دو دنیا حُب مهـــــر پرورخود
نتوانــــم که بگویـــم که خداســــت مادر من
جائی دوم دهـــــم من بعد خدا مادر خود
صالحه وهاب واصل
فنلو—هالند 02-02-
