سرشته اند زرنگ و ز بوی گــل خاکــــم
که نیست زآمدن و رفتـن خــــزان بـاکــــم
دلم به عشق تو ای شوخ پای در بنــد است
نگــــــاه تـوزده آتــش بــــه سیــــنۀ چاکـــم
طلسم حیـــرتــم آئینــه دار عکـــس رخـت
کز آب لطف تو سر تا به پــا چو تو پاکـــم
دریده جامۀ شوقـــــــم دو دسـت بیــــرنگی
ز روی لطف نگر بر دو چشــــم نمناکـــم
تپیـــدن نفســــم همچو مــــوج پر آشـــوب
زگرد بـــادِ درونـم بــرد بـــه افـــــلاکــــم
چنان فتــاده ام از چشــم صاحبان جــــــلال
که تن نه آیـــدم اندر نظـر به جـزء خــاکــم
شدم ز پختگی تسلیم سِـــــر کورۀ جـــــان
ولی ز سر کشی ئی عقــل خام غمناکـــــم
کجــــا روم که ببینـــــم جهـــــان بیــرنگی
نمای راه تو «واهب» که قــاصرادراکــــم
صالحه وهاب واصل
01-07-2008
جرمنی