چاه زنخدان

چاه زنخدان
امشب هوای روی تو در من دمیــده بــــاز
تاب و توان و حوصله از من رمیــده بـــاز
روشــن نمـــوده کلبــــۀ تــــار دلـــم رخت
چون ماه کز فلک به در مــا رسیـــده بـــاز
خالی که بـــازی میکند در زیـــر کنـج لب
همچون نگین به صورت زر آرمیـــده بــاز
از بس ز خـویش بــرده مـرا لـــذت وصال
حیران توست دیـده و رنگم پـــریـــــده بــاز
آری، تـو بهتــــری ز همــه خلقت جهــــان
کین دیده به ز روی تــو زیبــا نـــدیـــده باز
این آتشی کـه جــان مـرا شعلــــه میـــــزند
دل از دکان جور و جفایت خــــریــــده باز
«واهب» چی گویم از لب شیرن و شبنمش
کز لب بــه سوی چـــاه زنخدان جهیــده باز
04-04-2011
صالحه وهاب واصل
هالند