خاموشى

غزل خاموشى
چون خيالى مى رسى از راه خاموشى
اى تو طفل صادهسادهى خودخاه، خاموشى.
آه كنج خلوت تنهايى ات بس نيست؟
صبح آمد، مى رود ناگاه، خاموشى.
گفت حرف دل بگویم اولین ديدار
رو به رو، آيينه، دلاگاه، خاموشى.
مى برند تا به خاك تيره اندازند
آه…خاموشى،، عزیزم، آه.. خاموشى
***
شاعرا چون در نهتدت دستبوسى نيست
بهر منسب هم نهى مداه، خاموشى.

Чун хаёле мерасӣ аз роҳ хомӯшӣ
Эй ту тифли содаи худхоҳ, хомӯшӣ
Оҳ кунҷи хилвати танҳоият бас нест,
Субҳ омад, меравам ногоҳ, хомӯшӣ
Гуфт ҳарфи дил бигӯям аввалин дидор
Ру ба рӯ, оина, дилогоҳ хомӯшӣ!
Мебарандам то ба хоки тира андозанд
Оҳ…хомӯшӣ, азизам, оҳ…хомӯшӣ.
***
Шоиро чун дар ниҳодат дастбӯсӣ нест
Баҳри мансаб ҳам наӣ маддоҳ, хомӯшӣ!

Muhammadiqbol Ashrapov