ناکسان تا چند بر ما ظلم و بیداد میکنند

در اِزای مشتی کاغذ ملتی را دردمند
با تأسف، خاطرِ ابلیس را شاد می کنند

خواهران را بی برادر هر دو را هم بی پدر
مادران را داغدارِ مرگِ اولاد می کنند

کودک نوزاد را سر می برند و می کشند
جوی خون در کوچه و بازار ایجاد می کنند

صلح را با دشنهٔ تبعیض سینه می دَرند
جنگ را خون می دهند و چاق و آباد می کنند

در چمن تا سر برافرازد سپیدار امید
تیشه ها بیچاره را هیزوم قلمداد می کنند

بشکند هر دستِ کامروز آشکارا و نهان
آنچه داریم را حرامِ خصم بدزاد می کنند

سید عادل شاه زائر