با صفای سینه دایم توامانم همچو صبح

نیست غیر از مهر جنسی بر دکانم همچو صبح

لب فروبستن مرا شد پردهٔ حسن کمال

بی تو در جیب نفس دایم نهانم همچو صبح

بسکه سر تا پایم از بیداد او درهم شکست

بر فلک رفته است گرد استخوانم همچو صبح

با دل خالی ز مهرم زندگی باشد حرام

گرچه افزون از دو دم نبود زمانم همچو صبح

من که طفلی نمک پروردهٔ عشقم چه دور

گر بود خورشید مغز استخوانم همچو صبح

من که شور عاشقی دارد چنین سرزنده ام

در دم پیری زمهرت دل جوانم همچو صبح

برنتابد سینه صافی ها به جز صدق مقال

نیست غیر از راست جویا بر زبانم همچو صبح

جویای تبریزی