کامت چو در شوی به خطرها همی دهند

در بحر غوطه زن که گهرها همی دهند

در فکر روزیانه مخور غم که هر سحر

از آفتاب زر به سپرها همی دهند

جایی که پردهٔ لب اظهار خامشی است

فریاد را چه مایه اثرها همی دهند

از سرد و گرم حادثه چون نخل سربلند

یکره زجا مرو که ثمرها همی دهند

آن سرگذشته ای که بجست از میان کار

روز جزا چه تاج و کمرها همی دهند

جویا دماغ ساغر عشقست شیرگیر

دلها همی برند و جگرها همی دهند

جویای تبریزی