بالڑے بُڈھڑے

بالڑے بُڈھڑے
سانوں تھاں نہ لبھّے کوئی
وے اَج سانوں تھاں نہ لبھّے کوئی
اسیں کالیاں نیل اخباراں پڑھ پڑھ اکھیوں انھّے ہوگئے
ساڈے مُڑوی نا بدلے دینہہ
روز ہک تخت دا تختہ ہووے
اَگ نوں لگّے اَگّ
مَتھیاں اُتّے جمنّ راتاں
ڈیوا کوئی نا بَلّے
اَسماناں دے وَل ویکھن آلیاں
گِچیاں تھک کے تَلّے جھُکیاں
سینے کھاڈیاں چُبھن
مٹّی کھَٹ کھَٹ بازو بھُر گئے
دُھپّے سَڑ سَڑ جند
ساڈی دُھپّے سڑ سڑ جند بھُر گئی
سانوں چھاں نا لبھّے کوئی
وے اج سانوں چھَاں نا لبھّے کوئی
اسیں نِکیاں لاء دے تھَن ترُ ٹّے
نالے نیندراں دے وچ وِچھڑے
ودے تَتیاں پَکیاں، ہتھراں اُتّے سِر رَکھ سمدے
ہاں نا لبھّے کوئی
وے اج سانوں ہاں نا لبھّے کوئی
فرحت عباس شاہ