اسیں کمّی ویکھے تختیاں تے
اسیں رُلدے ویکھے شاہ
ساڈے زخم اَساں نل ضِد کر کے
ساڈی مُکّن نہ دیندے چاہ
کی گنتی کریے سَدھراں دی
ساڈے مُکدے جاندے ساہ
اسیں بن گئے رستے جنگلاں دے
ساڈے سینے جم پئے گھاہ
کئی وار ہنیریاں رَل مِل کے
ساڈے گل اِچ پایا پھاہ
سانُوں دُور دسیندے راہ سجن
سانُوں دُور دسیندے راہ
فرحت عباس شاہ