در دم پیری شده فعل تو چون نی‌نی چرا؟
خورده‌ای انبار و حالا خوشه می‌چینی چرا؟
در جوانی خرمن زر بود نشیمنگاه تو،
حالیا در توده ی خاکستری شینی چرا؟
صومها زیر سمت بودند چون برگ خزان،
من نمی‌دانم کنون درمانده ی تینی چرا؟
تو طمع داری نکویی از همه خرد و بزرگ،
لیک با خلق خدا این قدر بدبینی چرا؟
خط کشی بر آسمان با نوگ بینیت، ولی
خود نبرداری سخن بالاتر از بینی چرا؟
اسپ دورانت به دو از زیر رانت رفته است،
همچو کودکها سوار اسپک و زینی چرا؟
تلخ و شیرینی ندارد در مزاجت امتیاز،
در درون تلخی و در بیرون تو شیرینی چرا؟
روشن همراه
Ғазал
Дар дами пирӣ шуда феъли ту чун нинӣ чаро?
Хӯрдаӣ анбору ҳоло хӯша мечинӣ чаро?
Дар ҷавонӣ хирмани зар буд нишемангоҳи ту,
Ҳолиё дар тӯдаи хокистаре шинӣ чаро?
Сӯмҳо зери сумат буданд чун барги хазон,
Ман намедонам кунун дармондаи тинӣ чаро?
Ту тамаъ дорӣ накӯӣ аз ҳама хурду бузург,
Лек бо халқи Худо ин қадр бадбинӣ чаро?
Хат кашӣ бар осмон бо нӯги биниат, вале
Худ набардорӣ сухан болотар аз бинӣ чаро?
Аспи давронат ба дав аз зери ронат рафтааст,
Ҳамчу кӯдакҳо савори аспаку зинӣ чаро?
Талху ширинӣ надорад дар мизоҷат имтиёз,
Дар дарун талхию дар берун ту ширинӣ чаро?
#Равшани_Ҳамроҳ
#Шеъри_имрӯзи_Тоҷикистон
#Ғазал
