شهر خاموش دلم رو تو پر آوازه کردی
آتش این عشق کهنه دیگه خاکستری بود
اومدی وقتی تو سینه نفس آخری بود
به عشق تو زنده بودم منو کُشتی
دوباره زنده کردی
دوسِت داشتم، دوسَم داشتی٬ منو کُشتی
دوباره زنده کردی
تا تویی تنها بهانه واسه زنده بودنم
من به غیر از خوبی تو مگه حرفی میزنم
عشقت به من داد عمر دوباره
معجزه با تو فرقی نداره
تو خالق من بعد از خدایی
در خلوت من تنها صدایی
به عشق تو زنده بودم منو کُشتی
دوباره زنده کردی
دوسِت داشتم، دوسَم داشتی٬ منو کُشتی
دوباره زنده کردی
رفته بود هرچی که داشتیم دیگه از خاطر من
کهنه شد اسم قشنگت میون دفتر من
من فراموش کرده بودم همه روزای خوبو
اومدی آفتابی کردی تن سرد غروبو
عشقت به من داد عمر دوباره
معجزه با تو فرقی نداره
تو خالق من بعد از خدایی
در خلوت من تنها صدایی
به عشق تو زنده بودم منو کُشتی
دوباره زنده کردی
دوسِت داشتم، دوسَم داشتی٬ منو کُشتی
دوباره زنده کردی
منصور تهرانی