زن، وطن، تن، سه چیز مساله دار

یک تن از خیل مردها کمتر!
یک زن از رهنوردها کمتر!
وطن دوره گردها کمتر
زیر تیغ اسارت است و حصار

من و تو کاش بی وطن بودیم،
کولی ِ هجرتی کهن بودیم
که نه در بند پیرهن بودیم،
و نه در بند هیچ مرز و مدار

بغض گیسو‌پریش بی انصاف!
حرف دلتنگی است و این اوصاف
نیستی نیستی و این اطراف
درد می بارد از در و دیوار

باد با موی تو چه خواهد کرد؟
شب گیسوی تو چه خواهد کرد
بی تو تا چند مویه خواهد کرد
آخرین بازمانده ی آوار

خسته بودیم و خواب نازل شد،
صبح فصل الخطاب نازل شد
آمدی انقلاب نازل شد،
ماندنت ماند زیر گرد و غبار

بین آغوش من پریشان باش،
مثل پاییز باش عریان باش
بهترین یادگار طوفان باش
توی این روزگار لاکردار

نه فراموش می شوی بروی،
و نه خاموش می شود بشوی…
شعله ی تو به احتمال قوی
در بگیرد شبی به گندمزار!

مزدک موسوی