به کشتزارِ جهان بین که چیست حاصل ما؟
بقا ز عمر و وفا از جهان طمع دارم
زهی سفاهتِ تدبیر و فکرِ باطل ما!
اگر به دست بُود خاتمِ سلیمانی
که نَمله ره کند انجام در اَناملِ ما
کنیم از چه به دل فکرِ فرش و طاق و رواق؟
چو است خانهی بیفرشِ گور، منزل ما…!
مخلص کاشانی