این چتر زرد را تو ندیده ای
روزی آن را برای بارانی خاص خریدم
روزی که یاد تو آسمان را ابر کرده بود
و عرض تمام پیاده رو های خیس
اندازه ی دو نفر بود
روزی آن را برای بارانی خاص خریدم
روزی که یاد تو آسمان را ابر کرده بود
و عرض تمام پیاده رو های خیس
اندازه ی دو نفر بود
زیاده روی در پیاده رو ها
هنوزم به جایی نرسانده است
و خیال پروازی هایم تنها
نبودنت را در ارتفاع بلندتری گریسته است
سال ها گذشته است
و این چتر چسبیده به سقف اتاق
تنها زندگی ام را به دو نیم کرده است؛
روزهای بارانی بعد از تو
و روزهای معمولی بعد از تو.
لیلا کردبچه
