قدِ خاموشی ِ یک زیرگذر ، غمگینم
مثل گنجشک که خورده به سِپر، غمگینم
مثل گنجشک که خورده به سِپر، غمگینم
رفتم از دست و نیاورد به دستم، دستی…
من ازین دست ” مکرر” ، چه قَدَر غمگینم
سرو ماندم که جگر گوشه ی پاییز شوم
طلبیدند فقط سایه و بَر، غمگینم…
سگی آن توست که هر روز ، مرا می گیرد
چه خبر آینه جان؟- هیچ خبر! غمگینم!
سرد و گرم است زمینی که در آن می شکنم
آه… تقصیر ِ کسی نیست اگر غمگینم!
من به اندازه ی تنهایی ِ تن ها ، زخمم
مثل ِ یک فاحشه ی تجربه گر غمگینم…
زندگی ِ سگی و صبر ِ عظیم ِ شتری
یک نفر آدمم و چند نفر غمگینم…
طاهره خنیا
