این خرده‌های ریخته در پا غرور ماست

تقصیر خلق نیست، شکایت نمی‌کنیم
کوته کنیم قصه، همه از قصور ماست

این وعده را دو آشپز ویژه پخته‌اند
محصول دست بی‌نمک و چشم شور ماست

آیینۀ دقیم که ما را شکسته‌اند
سوری گرفته‌اند و مزاحم حضور ماست

بیهوده نیست زخم دهان باز کرده است
مهر سکوت خورده لبان صبور ماست

چیزی که حد و مرز ندارد وقاحت است
چیزی که احترام ندارد شعور ماست

بر دشت رنج خون دل ما چکیده است
هرجا گلی برآمده از خاک گور ماست

روزی ز برق خشم و جنون شعله می‌کشد
این هیمه‌ها که جمع شده در تنور ماست

سمانه کهربائیان