تو بیبدیل بودی
اما ، ما فراوان و بیهوده…
اما ، ما فراوان و بیهوده…
و تلخی قصه از اینجا آغاز میشد!
از ما گذشتی
مثل ماه از پنجرههای تاریک…
“تو همهچیز ما بودی و
ما هیچچیز تو نبودیم”
رسول یونان
