در را گشود و گفت که آن است ای پسر!

در را گشود و گفت که آن است ای پسر!
مُفتت اگر دهند گران‌است ای پسر!
‌
اول‌قدم زِ خانه چو می‌آمدم برون
گفت: این “شلوغِ سفله” جهان‌است ای پسر!
‌
گفتم‌که: خیر و شرِّ جهان در کدام سوست؟
گفت: از نخست در نَوسان‌است ای پسر!
‌
گفتم‌که: این ضررکده سودش کجاست؟ گفت:
در حدِّفاصلِ دو زیان‌است ای پسر!
‌
پرسیدم از تناسبِ ایمان و ابتلا
گفت: این دوچیز تیر و کمان است ای پسر!
‌
گفتم‌که: عقل چیست؟ به لبخندِ تلخ گفت:
سرگشته‌ی یقین و گمان است ای پسر!
‌
گفتم: پدر! پناه به دین می‌برم! گریست…
گفت: آزموده‌ایم… دکان است ای پسر!
‌
بر شانه‌ام زد آنگه و فرمود: خیر‌پیش!
دنیا به کامِ مسخره‌گان است ای پسر!
‌
حسین جنتی