در یک نفر فرشته دمید و پرنده شد

تاریخ با غرور بدی برگ می کشید
در این قمار ثانیه ها هم کشنده شد

یک جمع پاک باخته در چهره هایشان
خط های نامرتب اندوه ، خنده شد

غربال آسمان همه را پشت سر گذاشت
کوهی به هیچ باخت؛ و خاکی رونده شد

بازی به جای پر هیجانی رسیده بود
از آسمان ستاره ی بیچاره کنده شد

تاریخ با گذشت زمان برگ تازه داشت
آدم شکست خورد،ستم دید،بنده شد

انسان شکست خورد و مانند سایه ها
در امتداد ِ جاده ی مردن دونده شد

حالا به جای خیل نیاکان نشسته ام
شاید هر آنچه نور امید است زنده شد

این تاس تا سکوت کند طول می کشد
شاید که خوش نشست و بلیطم برنده شد

بابک دولتی