از راه گم شدم که به راهم بیاوری

بگذار تا نقاب تو را دربیاورم
تو، از خودم به گریه‌ی من مبتلا تری

روح توام! کبود و شکسته، غریب و سخت
رنج توام! نزول عذابی سراسری

من انکسار روح توام در مقام شعر…
بی یار، بی قرار، نه عشقی، نه باوری!

در انتظار دیدن دنیا بدون جنگ
در جست و جوی یک سر سوزن برابری

از عدل قصه مانده و از دوستی جنون
در چاه گم شده‌ست رسوم برادری

اینجا جهان توست به دوزخ خوش آمدی
بگذر از آفریدن این زخم سرسری

حرفی بزن دفاع کن از خلقت خودت
با این سکوت کفر مرا درمیاوری!

کفر مرا ببخش، من آیینه‌ی توام
تکثیر غم به وسعت دنیای دیگری…

بگذار جای ما و تو یک شب عوض شود
شک می‌کنم اگر که تو ایمان بیاوری!

اهورا فروزان