زندگی، بی تو پُر از غم شدنش حتمی بود

همه جا، از همه کس زخمِ زبان می خوردم
این وسط اسمِ تو مرهم شدنش حتمی بود

رگِ خـوابِ تو اگر دست دلم می افتـاد…
قصّه ی عشـق، فراهـم شدنش حتمی بود

پا به پـای من اگر آمـده بـودی در شـهر
این خبر سوژه ی عالم شدنش حتمی بود

بیـن ما موش دواندند! خـودت می دانـی
چون که این رابطه محکم شدنش حتمی بود

سیب و قلیان دو سیب و من و تو،در این حال
شـخصِ ابلیس هم آدم شدنش حتـمی بود!

شک ندارم که اگر پای تو در بیـن نبود
«جنّت آباد» جهنـّم شـدنش حتمی بود…

امید صباغ نو