مادر به گريه گفت، كه ياور نمى رسد

مادر به گريه گفت، كه ياور نمى رسد
افسوس دست من، كه به مادر نمى رسد.
يک دو نمكنديده مرا تعنه مى زند
گويا، كه اين سخن به برادر نمى رسد.
مال پدر به دنگى نه، به زحمت آمده
بر من رسد به مهتر و کهتر نمى رسد.
آفاق روى سينه من پنجه مى كشد
اين ناله ها به خامه و دفتر نمى رسد.
ابرى گرفته دامن خورشید خانه ام
مى يابمش دوا، چه كنم زر نمى رسد.
رفتم ز پشت ماهى طلا آرزو
در يادم آب كاسه باور نمى رسد

Модар ба гиря гуфт, ки ёвар намерасад
Афсӯси дасти ман, ки ба модар намерасад.
Як ду намакнадида маро таъна мезананд
Гӯё, ки ин сухан ба бародар намерасад.
Моли падар ба дангӣ на, бо заҳмат омада
Бар ман расад, ба меҳтару кеҳтар намерасад.
Офоқ рӯи синаи ман панҷа мекашад
Ин нолаам ба хомаву дафтар намерасад.
Абре гирифта домани хуршеди хонаам
Меёбамаш даво, чӣ кунам зар намерасад?
Рафтам зи пушти моҳии тиллои орзӯ
Дар ёдам оби косаи бовар намерасад.

Муҳаммадиқболи Ҷонибек