بر شانه‌ی بهار
بغض زنان را بدرقه کنید
از اشک های ریخته‌ی در خیابان
نقاشان فقط موج موهای
خالی از لبخند را می‌کشند
زنی آرزو هایش را به بهار می‌سپارد
هیچ آرامش ندیده
دردش ، در چشم های دنیا ،تکثیر شده
مردمک اش به باران دوخته
تا غم هایش را بشوید
لاله های روییده در سنگ را
به یاد روز های خوش می‌چیند
نشسته کنار سفره‌ی خالی
تا نوروز را جشن بگیرد
بغض زنان را بدرقه کنید
از اشک های ریخته‌ی در خیابان
نقاشان فقط موج موهای
خالی از لبخند را می‌کشند
زنی آرزو هایش را به بهار می‌سپارد
هیچ آرامش ندیده
دردش ، در چشم های دنیا ،تکثیر شده
مردمک اش به باران دوخته
تا غم هایش را بشوید
لاله های روییده در سنگ را
به یاد روز های خوش می‌چیند
نشسته کنار سفره‌ی خالی
تا نوروز را جشن بگیرد
عاقله قریشی
