نی پرچمِ درد‌‌ِ مشترک بر دوشیم

وقتی که جدال بهر تاج و تخت است
تغییر روایت‌ِ تقابل سخت است
گیرم که میان شان تفاهم شد، باز
نام دگرِ تمامِ ما بدبخت است

در حسرتِ روزهای بی بیم و بلا
مردیم و کسی ندید آرامشِ ما
قربانیِ جنگ و صلح دنیا بودن؛
تلخ است تحملِ چنین حال و هوا

تنها نه به بندش‌‌ِ نفس درگیریم
با سرفه و تب تمامِ کس درگیریم
صد فاجعه‌ی دگر موازی با مرگ
جاریست در این وطن… که بس درگیریم

صادق عصیان