کَشَم تا کجا لاش خود را به شانه
که از گور خود من ندارم نشانه
که از گور خود من ندارم نشانه
چه کردم به بیرون برای خودم که –
روم حال با این سر و وضع خانه
نمی‌دانم از خود گلایه کنم یا
از این آدمی‌خوار؛ «دور و زمانه»
که با خشم بسیار ازینجا تو را برد
ازینجا تو را برد اما، مرا نه!
برای کدامین بهانه بمانم؟
که هستم ولیکن ندارم بها، نه
چه فرقی کند بعد از مرگِ آدم
که از او کسی می‌کند یاد یا نه
حکمت نظری
