بهانه

بهانه
بـــرای شوق زخــــود رفتنــم بهــــانه تـویـی
همیشه سرخوش صد بیت عاشقانه تو یـی
چــو باد بــر زنــدم زلف و واژگــــون سازد
بگو به باد کـه ایــن زلــف را چو شانه تویـی
نبـــود در ســر مــن یــار و یـــــارو ت بــــودن
ولــی بهانه ی در بـــــزم شاعـــرانه تو یی
تویی صدف و گهــر شعـــــر راستین تواست
در یتیــــم تــــویی گـــــو هــر یگـــانــه تویی
اگــــر هــــوای وطــن میکنم حـــریم تو است
چـــراغ رو شن و تنــــدیس آشیانه تـــویی
دلم بسینه ام ازعشق وعاشقی سیر است
بگــــوش من سخـــن عشق را نشانه تویی
بدشت خــاطر اگــر جای لاله هــا خالیست
در آسمــــان دل المـــاس دانه دانه تویی
فتـــاده سایـــه یاد تـــو روی کاغـــــذ شعر
که شــــام شعــر مــرا شمع جاودانه تویی
ز پشــت پنــــجره هــای خیا ل مــی بینم
درون باغ مـــن آن نخــــل پر جــــوانه تویی

مژگان ساغر شفا