تو مرا خوار مکن، یار مرا باورکُن

تو مرا خوار مکن، یار مرا باورکُن
مثل اندوه دل زار، مر ا باورکُن
نه شبم آه نه مهتاب، مرا باور کرد
تو مگر دیده بیدار، مرا باورکُن
خلق گویند که دیوانه شدم وای به من
لیک گر مستم و هوشیار، مرا باورکُن
شده عمری به سر کوی تو منزل دارم
حُرمت و پاس نگهدار مرا باورکن
از در دوست چه ناکام دل آزرده شدم
جان من، دیده خونبار مرا باورکن
دل دشمن شودم شاد چو پامال غمم
داغ نه بر دل اغیار مرا باورکن
ساغر پُر ز می شعر تو بودم ای دوست
تو به ز یبا یی گلزار مرا باورکُن

مژگان ساغر شفا