خزان

خزان
بیا که بـــاز شــــدم سخــت ناتـــــوان بـــی تــــو
بیا کـــــــه مردم ومن رفتـــم از جهــان بــــی تو
چو اشک از ســـــر مـــــژگـــــان فـــتادم ورفتــم
بیا کـــه نالــه مـــن شــــد به آسمـان بـــــی تــو
بیا کـــــه لحظــه ی دیدار واپسیـــن است ایــــن
وگرنه مردم و می میرم این زمـــــان بـــی تـــو
به مجمــــرم چوسپـــند وچـــه سوزشــــی دارم
بیــــا کـه آه شــــدم تابــه لامکـــان بـــــی تـــــو
بیا به نالـه ام امشــــب دمــــی تو گوش سپــــار
بیا که حرف دلـــم ماند در دهــــان بـــــی تـــــو
بیا کـه ساغــــر عمرم شکست و ویــــران شـــد
و این بهـــــار تنم گشت چون خـزان بـــی تــــو

مژگان ساغر شفا