مرنجانم که استم عاشق و دلخسته کابل
ز شهر نو گرفته تا صفا ی کو ته ی سنگی
دلم را در گرو دارد همی هر ر سته کا بل
بر ا ی آ ب پغما نش عجب دل میتپد د ر بر
مرایک قطره آبی بس زجو ی رفته کا بل
بمکروریان که سر کردم هزار و یک شب دیگر
به وا لله لذ تی د ا ر د محیط بسته کابل
هزار و یک سلام از من به خاک جابر انصار
کند عاشق ترم یا رب تن آراسته کابل
دلم ر ا تنگ میبینم بر ا ی با غ با لا یش
تنم را بسته میبینم بهر گلدسته کابل
مژگان ساغر شفا