باز کن با غصه‌ه‍ایت عهد دقیانوس را
خشک کن با اشک‌هایت جام اقیانوس را
تلخ بودم، تلخ! با شیرینیِ لبخند خود
گفته بودی: بس کن این اندوه پُر افسوس را
صورتت را خاک می‌بوسد عزیزِ رفته‌ام!
پس چه باید کرد دیگر گونه‌ی بی‌بوس را؟
«تلخ و شیرین جهان چیزی به جز یک خواب نیست
مرگ پایان می‌دهد یک روز این کابوس را»
خشک کن با اشک‌هایت جام اقیانوس را
تلخ بودم، تلخ! با شیرینیِ لبخند خود
گفته بودی: بس کن این اندوه پُر افسوس را
صورتت را خاک می‌بوسد عزیزِ رفته‌ام!
پس چه باید کرد دیگر گونه‌ی بی‌بوس را؟
«تلخ و شیرین جهان چیزی به جز یک خواب نیست
مرگ پایان می‌دهد یک روز این کابوس را»
تمنا توانگر
