صورتک‌ها سنگین‌اند

صورتک‌ها سنگین‌اند
صورت تو سنگین است
صورت من سنگین است
سایه‌ی ما سنگین نیست
سایه منت بودن را نمی‌کشد
به همین سنگینی‌ست
که هم‌دیگر را ترک می‌کنیم
سنگینیم و هیچ‌گاه به هم نمی‌رسیم
سایه هم ترک‌مان می‌کند
زمین آرام نمی‌گیرد
ما حجم بزرگی را اشغال کرده‌ایم
صدا به صدا نمی‌رسد
بوسه به پیشانی نمی‌رسد
بوسه‌ها سنگین‌اند
صورتک‌ها غمگین
تکه تکه باید فرو بریزیم
صورت‌مان دود هوا شود
آن‌قدر روح شویم
که برق بزنیم از شدت بودن
جلایش‌مان چشم آسمان را کور کند
آن‌قدر روح براقی شویم که خورشید کم بیاورد
در آن آسمان آزاد
تکه‌های صورت‌هامان در هم شناور
لب‌هایم دود شده
دود لب‌های تو را در آسمان پیدا می‌کند
این بوسه ابدی‌ست!
تمنا توانگر