موهایم زمخت و خشم‌گین‌اند
من تارهای خشم‌ناکی را در سرم می‌پرورانم و ریشه‌های عصبانیت را بر پوست سرم بارور کرده‌ام.
باد به تارهای خشم من می‌وزد و از تارهای خشم‌ناک سرم جنگلی انبوه از کاکتوس‌های زبان‌تیز می‌سازد.
شب که به بستر می‌روم سوزن موهایم بالش نرم مرا پر پر می‌کند و خشم سرم از روسری‌ام بیرون می‌پرد.
موهایم نامهربان‌تر از آن است که بر شانه‌ات بیافتد!
موهایم بی‌وقارتر از آن است که نامش گیسو باشد!
موهایم هیچ حرفی با نسیم ندارد و هیچ یادی از ترشدن‌های زیر باران ندارد.
چگونه نشان لطافت را از من می‌پرسی؟
چگونه از زن ظریفی که دچار درشتی شده است؛ مهربانی را استدعا می‌کنی؟
تمنا توانگر
من تارهای خشم‌ناکی را در سرم می‌پرورانم و ریشه‌های عصبانیت را بر پوست سرم بارور کرده‌ام.
باد به تارهای خشم من می‌وزد و از تارهای خشم‌ناک سرم جنگلی انبوه از کاکتوس‌های زبان‌تیز می‌سازد.
شب که به بستر می‌روم سوزن موهایم بالش نرم مرا پر پر می‌کند و خشم سرم از روسری‌ام بیرون می‌پرد.
موهایم نامهربان‌تر از آن است که بر شانه‌ات بیافتد!
موهایم بی‌وقارتر از آن است که نامش گیسو باشد!
موهایم هیچ حرفی با نسیم ندارد و هیچ یادی از ترشدن‌های زیر باران ندارد.
چگونه نشان لطافت را از من می‌پرسی؟
چگونه از زن ظریفی که دچار درشتی شده است؛ مهربانی را استدعا می‌کنی؟
تمنا توانگر
