برنه بکفم جام شراب ای ساقی
هنگام صبوح قفل از در بکشای
تعجیل که آمد آفتاب ای ساقی
ساقي ژوند په تلوار درومي زړه مې ریږدي له زمانه
پیالې ډکې راته راوړه چې هستي نه سي پښیمانه
پر سپیدو که راته خلاصه دروازه د میخانې دی
په تلوار یې نوشومه چې لمر خیژي له آسمانه