در ده صنما که جهانرا تابیست
ز آن می که گل نشاط را زو آبیست
بشتاب که آتش جوانی آبیست
در یاب که بیداری دولت خوابیست
ساقي راکه ډک جامونه دا هستي نه پاته کیږي
له سرو میو چې ګلونه د مستۍ په سیرابیږي
ژر می راوړه چې لمبی مې د ځوانۍ خاموشی نه سي
په دی پوه سه د بخت ورځې لکه خوب داسې تیریږي
ز آن می که گل نشاط را زو آبیست
بشتاب که آتش جوانی آبیست
در یاب که بیداری دولت خوابیست
ساقي راکه ډک جامونه دا هستي نه پاته کیږي
له سرو میو چې ګلونه د مستۍ په سیرابیږي
ژر می راوړه چې لمبی مې د ځوانۍ خاموشی نه سي
په دی پوه سه د بخت ورځې لکه خوب داسې تیریږي
